Dieren afkomstig van de Shetland-eilanden zijn wel vaker klein: de pony’s, de schapen en ook de hondjes die de kuddes moesten hoeden. Dat was immers goedkoper dan een grotere hond en natuurlijke vijanden waren er niet op de eilanden. Over de oorsprong van de Sheltie tast men in het duister. Een inheems veedrijvertje en later de Schotse Herdershond hebben in ieder geval bijgedragen tot het ras.
Algemeen voorkomen
Een Sheltie doet denken aan een miniatuur Collie. Het is een sierlijke schoonheid met symmetrische belijning zodat alle delen harmonieus bij elkaar passen. De vriendelijke, attente uitdrukking en de overvloedige vacht completeren dit beeld.
Aard
Actief, vrolijk, oplettend, vriendelijk, trouw aan de baas en diens gezin, gereserveerd naar vreemden, zeer intelligent, werkt graag. Gevoelig van aard, ongeschikt voor harde bejegening, hebben behoefte aan gezelschap. Shelties zijn waaks, en daarbij soms luidruchtig.
Gezondheid
Pups worden onderzocht op het voorkomen van de erfelijke oogafwijking CEA. Ook hypothyreoidie – een te traag werkende schildklier – wordt zo nu en dan vastgesteld.
Vacht
De ondervacht is dik, zacht en kort; de bovenvacht bestaat uit lang, recht en hard haar. De Sheltie komt voor in de volgende kleuren: sable (tussen licht goudkleurig en mahonie in met of zonder zwarte haarpunten), driekleur, blue merle en zwart-wit of zwart-bruin. Witte aftekeningen kunnen voorkomen op de bles, kraag, borst, benen en staartpunt.
Bijzonderheden
Regelmatig borstelen, niet zo vaak kammen.
Schofthoogte
Reuen ongeveer 37 cm, teven ongeveer 35,5 cm met 2,5 cm afwijking naar boven of onder; in de praktijk komt een grote variatie in schofthoogte voor.
Gewicht
Reuen binnen de standaardmaten 7 – 9,5 kg, teven 6 – 8,5 kg
Gebruik
Herdershond en gezinshond. Herdershonden en Veedrijvers behalve Zwitserse Sennenhonden. FCI 88 Sectie 1